بررسی تنوع گونه های گیاهی در واحدهای اکوسیستمی در منطقه جنگلی ده سرخ، جوانرود

تنوع زیستی در ادامه حیات بشر، مسایل اقتصادی، پایداری و عملکرد اکوسیستم ها امری ضروری است. در این تحقیق به وسیله دو روش تحلیل خوشه ای و تحلیل دوطرفه گونه های شاخص، واحدهای اکوسیستمی مشخص شد. 111 گونه گیاهی در قالب 58 قطعه نمونه به 4 واحد اکوسیستمی تخصیص یافتند: واحد1 (گروه pyrus syriaca)، واحد2 (گروه quercus infectoria)، واحد3 (گروه quercus brantii) و واحد4 (گروه rosa caniana). شش شاخص تنوع و یکنواختی شامل شاخص های: شانون- وینر، سیمپسون دوطرفه، هیل، پایلو، آلاتالو و ملیناری محاسبه شدند. آنالیز واریانس یک طرفه و مقایسات چند دامنه دانکن برای بررسی اختلاف تنوع و متغیرهای محیطی در واحدهای اکوسیستمی بکار گرفته شدند. واحدهای q.infectoria وr. caniana داری تنوع بیشتری نسبت به دو واحد دیگر بوده و تنوع واحدهای 1 با 3 و 2 با 4 اختلاف معنی داری نداشت. متغیرهای شیب، جهت جغرافیایی، ارتفاع از سطح دریا، درصد پوشش درختی و علفی در تجزیه و تحلیل ها وارد شدند. آنالیز واریانس یک طرفه اختلاف شاخص های تنوع و متغیرهای محیطی شیب و درصد پوشش علفی را نشان داد. نتایج تحلیل تشخیص چند متغیره تشکیل توابع تشخیص بر اساس شاخص ملیناری و درصد شیب بود.